PSYCHOTERAPIA - RADOŚĆ ROZWOJU

Ustawienia Systemowe

Metoda ustawień systemowych, której twórcą jest Bert Hellinger – niemiecki psychoterapeuta zakłada, że wszelkie trudności w życiu osobistym oraz zawodowym pojawiają się w wyniku naruszenia harmonijnego funkcjonowania osoby i rodziny, nazywanymi przez twórcę metody porządkami. Porządki o których mówi terapeuta to min:

• Przynależność – każdy w rodzinie ma prawo przynależeć i mieć swoje miejsce,
• Hierarchia – starszy ma pierwszeństwo przed młodszym(rodzice przed dziećmi, pierwsze dziecko przed drugim),
• Dawania i brania – rodzie dają, dzieci biorą, w relacji partnerskiej najważniejsza jest wymiana w dawaniu i braniu miedzy partnerami.

 Metoda ta ma zastosowanie min w: problemach rodzinnych( z dziećmi, małżonkiem, rodzicami), chorobach różnego rodzaju, symptomach, zaburzeniach odżywiania, depresjach, napadach lękowych.

Aby mógł pojawić się efekt terapii muszą zostać spełnione następujące warunki:

• Świadoma  motywacja człowieka do zmiany w życiu,
• Relacja z terapeutą polegająca na gotowości do wzięcia oraz odpowiedzialności za własne życie(postawa dorosła).

Postawa ciekawości jest niewystarczająca do osiągnięcia zmiany, w tej sytuacji zalecane jest uczestnictwo w terapii w charakterze aktywnego obserwatora.

Przebieg spotkania wg ustawień systemowych

Podstawową formą w terapii hellingerowskiej jest terapia grupowa, jej przebiegiem kieruje terapeuta. Ustawienie polega na tym, iż osoby z grupy zastępujące klienta oraz członków jego rodziny zostają intuicyjnie postawione w przestrzeni pomieszczenia, przez samego klienta lub terapeutę. Reprezentanci doświadczają impulsów, emocji, doznań somatycznych, postaw i dążeń reprezentowanych przez siebie osób. Aktywność grupy polega na towarzyszeniu i uczestnictwie w ustawieniach, ale nie tylko. Terapią jest cały proces grupowy, czyli wszyscy uczestnicy mogą wzbogacić się o doświadczenia innych osób.

Uczestnictwo w cyklicznych spotkaniach grup ustawieniowych stwarza możliwość pogłębienia pracy terapeutycznej, służy wzrostowi świadomości własnego funkcjonowania(wzrost kreatywności, większa klarowność w postrzeganiu rzeczywistości, poprawa relacji społecznych, wzrost świadomości własnych potrzeb- odczuć) oraz stwarza możliwość czerpania wsparcia od współuczestników i terapeuty.

W ustawieniach mogą uczestniczyć również osoby nie objęte psychoterapią, poszukujące doraźnego rozwiązania swojej trudności.

Efekty terapii hellingerowskiej to m.in.: zmniejszenie lub ustąpienie objawów, miłość między członkami rodziny, akceptacja istniejącej sytuacji osobistej lub rodzinnej, wewnętrzny spokój.

Metoda ustawień systemowych znajduje także zastosowanie w biznesie i organizacjach. Okazuje się, iż harmonia w firmie, czyli przestrzeganie podstawowych porządków powoduje, że organizacja jest zdrowa, czyli jej pracownicy dobrze się czują i mogą efektywnie pracować.

Organizacja działa prawidłowo, jeśli brane są pod uwagę następujące podstawowe zasady:

• Każdy ma równe prawo do miejsca w systemie.
• W ramach systemu istnieje pewien właściwy porządek, pewna hierarchia pozycji.
• W każdej wymianie musi być zachowana równowaga pomiędzy dawaniem a braniem.

W zdrowej organizacji widać, kim naprawdę są wszyscy pracujący w niej ludzie. Dotyczy to nie tylko ludzi obecnie w niej zatrudnionych czy działających, ale wszystkich, którzy historycznie mają dla niej jakiekolwiek znaczenie. Ważni ludzie to głównie założyciele, liczy się jednak każdy, kto przyczynił się do wzrostu czy przetrwania systemu  jako całości. W zdrowej organizacji tacy ludzie są szanowani.

Totalna Biologia

Totalna Biologia jest syntezą wielu badań i obserwacji zaczerpniętych z różnych źródeł wiedzy takich jak: Nowa Medycyna Germańska dr. Hamera, efekty badań nad komunikacją międzykomórkową dotyczącą  przenoszenia emocji prof. Brucea Lipton`a, biologiczne prawa rządzące światem fauny i flory, Biologiczne Komórkowe Cykle Pamięciowe wg M. Frechet`a, elementy psychoonkologii, psychoneuroimmunologii, psychogenealogia i symbolizm. Jedna z głównych tez koncepcji Totalnej Biologii mówi o tym, że choroba nie jest błędem natury lecz najlepszym rozwiązaniem mózgu na utrzymanie organizmu przy życiu Nasz mózg nigdy się nie myli i nie pracuje bez potrzeby, zawsze wybierając rozwiązanie doskonałe biologicznie. Każda dolegliwość jest więc przystosowaniem organizmu do istniejących warunków.

Choroby to manifestacje konfliktów, których nie rozwiązaliśmy. To na przykład słowa, których nie wypowiedzieliśmy innym a często samemu sobie. Coś co nie zostało rozwiązane na poziomie świadomym, w końcu musiało zostać zepchnięte do podświadomości, a ta znajduje rozwiązania na poziomie biologicznym tworząc chorobę.

Totalna Biologia a choroby

Twórcy metody zaprzeczają myśleniu, że w ciele mogą rozwijać się jakiekolwiek komórki bez kontroli i zarządzania ze strony mózgu. Nowotwór nie jest więc odrębnym bytem, który zaatakował organizm, lecz tak jak każda inna choroba, jest zaplanowany przez mózg. Tak samo jak mózg powołał komórki rakowe do działania, tak odwoła ich działanie, jeśli zostaną stworzone odpowiednie warunki i rozwiązany konflikt.

Wynika z tego, że choroba to sposób organizmu na przetrwanie. Aby wyleczyć daną osobę z jej dolegliwości należy najpierw dotrzeć do praprzyczyny, która uruchomiła mechanizm zachorowania.

 Nadrzędnym zadaniem organizmu jest zachowanie życia dla naszego ciała. Nasz świadomy umysł działa zgodnie z naszą wolą, za to podświadomość zarządza nami niezależnie od naszej woli. Wszystkie zdarzenia, sytuacje, które codziennie są naszym świadomym udziałem zostają zapisane w podświadomości. W całym życiu tych zapisów jest ogromna ilość. Każdy zapis tworzy spójną linię działania czy zachowania w konkretnej sytuacji, jeśli zapis jest po wielekroć powielany to uzyskujemy wzór postępowania dla określonego ciągu zdarzeń. Dlatego nasze reakcje automatyczne są tak szybkie, działamy bez zastanowienia, odruchowo, bo nasza podświadomość ma głęboko ugruntowaną wiedzę jak mamy się zachować w danej chwili, zna wzorce które pozwolą nam przeżyć. Nie ma znaczenia jak to zrobi, ważne jest wyłącznie przeżycie.

Choroby są, w świetle tej koncepcji, rozwiązaniem mózgu na przeżywany stres emocjonalny. Kiedy pojawia się nagły i przytłaczający stres, wywołując szok (np. niespodziewana śmierć bliskiej osoby) lub długotrwały obciążającym stres, któremu towarzyszy obsesyjny stan umysłu (np. trudna sytuacja osobista lub zawodowa, o której w kółko  myślimy, martwimy się, która nas wyczerpuje).

Choroba pojawia się jako rozwiązanie wtedy, gdy nasz świadomy umysł nie jest w stanie dłużej zajmować się traumatyczną sytuacją i mózg, aby nie przeciążać organizmu przesuwa problem do podświadomości, która następnie znajduje rozwiązanie w obrębie naszej biologii (np. dziecko cierpi bo czuje się niezauważane przez rodziców, dla dziecka brak rodziców wiąże się z poczuciem niebezpieczeństwa porównywalnym z zagrożeniem życia, więc na poziomie biologicznym mózg znajduje rozwiązanie: stać się większym i bardziej widocznym, następnie uruchamia proces przybierania na wadze).

Nasz organizm poprzez chorobę mówi do nas: zajmij się mną, bo już dłużej nie dam rady tak funkcjonować! Pochyl się nade mną i zobacz jak cierpię!

Totalna Biologia uwzględnia również fakt, że niektóre traumy i stresy są przenoszone pokoleniowo. Zatem trauma pokoleniowa może zamanifestować się jako choroba u  wnuka, jeśli wystąpią określone okoliczności aktywujące konflikt biologiczny. To wyjaśnia teorię chorób genetycznych wskazując jednocześnie na sposób postępowania w takich przypadkach.

Voice Dialogue

Voice dialogue jest metodą pozwalającą na bezpośredni dostęp do pod osobowości w sobie samym. Zamiast poświęcać serię sesji na rozmowy o myślach , uczuciach i zachowaniach, terapeuta może dotrzeć bezpośrednio do ja ,które przejawia te myśli, uczucia, zachowania i porozmawiać z nim. Podczas takiej rozmowy terapeuta pyta czego ta pod osobowość się obawia, jaka jest jej funkcja, co działoby się bez niej itd. Pomaga to głosowi wyodrębnić się spośród pozostałych i odnaleźć nadrzędne ego nazywanym świadomym ego.

Proces dialogu głosów umożliwia człowiekowi dostęp do wewnętrznych informacji o różnych cząstkach, które składają się na jej osobowość, a także identyfikuje mądrzejszy, efektywniejszy ośrodek decyzyjny – świadome ego. Głównym celem dialogu głosów jest umocnienie naszego świadomego ego.- części nas, która nie jest głosem, lecz może dokonywać wyboru, czy należy słuchać głosów i postępować zgodnie z tym czego sobie życzą czy też nie. Ten fragment osobowości może zacząć zachowywać się jak mądrzejszy rodzic w stosunku do części osobowości, które zwykle kierowały naszym życiem.

Kiedy świadome ego jest wystarczająco wyróżnione spośród głosów, które nieświadomie kierowały naszym życiem, rodzi się poczucie bezpieczeństwa, dzięki któremu mogą wyłonić się głębiej ukryte, przeciwne części (każdy głos ma swoje przeciwieństwo).

Na przykład w osobowości ciężko pracującego człowieka   który stale dąży do odnoszenia sukcesów, występuje także przeciwna część, która uwielbia próżnować i mniej przejmuje się realizowaniem celów.

Często przesadnie identyfikujemy się z jedną lub drugą stroną, dlatego cel dialogu głosów- wzmocnienie świadomego ego jest tak istotny. Świadome ego pozwala nam przestać identyfikować się z każdą ze stron tak, by mieć swobodę korzystania ze wspaniałych darów ich obu.

A więc czy sobie z tego zdajemy sprawę czy nie, wciąż jesteśmy w trakcie odzyskiwania fragmentów siebie które poukrywaliśmy. Uczymy się ratować to, co w nas rzeczywiste z zalewu tego, czym powiedziano nam że powinniśmy być .Jest to ambitne zadanie po tym, jak przez  całe życie uczono nas tłumić naszą autentyczną  ekspresję.

Ja bezbronne

Jest reprezentacją różnych aspektów Wewnętrznego Dziecka. Praca z nim jest jednym z najistotniejszych i najwdzięczniejszych aspektów Voice Dialogue. Wymaga wielkiej wrażliwości na klienta. Trzy aspekty dziecka są szczególnie istotne: bezbronne dziecko, bawiące się dziecko i magiczne dziecko. Wewnętrzne dziecko nigdy nie dorasta. Pracując dialogiem terapeuci niezmiennie spotykają się ze zdumieniem dziecka na wieść, ze nikt od niego nie oczekuje aby dorosło, zachowywało się jak dorosły, czy choćby mówiło. Najgłębsze sesje z wewnętrznym dzieckiem odbywają się bez słów.

Pracując z wewnętrznym. dzieckiem. nasze hasło powinno brzmieć: nie trzeba nigdzie iść i nie ma nic do zrobienia. Dopóki obrońca kontroler ma władzę dopóty dziecko pozostanie zagrzebane w głębi nas całkowicie  nieosiągalne. Gdy oddzielamy się od obrońcy- kontrolera i stajemy się bardziej świadomi wewnętrznego dziecka nasze świadome ja powoli przejmuje rolę rodzica w stosunku do niego.

Prawdopodobnie najpowszechniej wydziedziczanym ja we współczesnym świecie jest bezbronne dziecko, jest być może najcenniejszą z pod osobowości, tą najbliższą naszej najgłębszej istoty.

Terapia Stanów Ego

Podejście terapeutyczne związane z hipnozą, opracowane przez małżeństwo Helen Watkins i Johna G. Watkinsa, opiera się na założeniu, że osobowość składa się z oddzielnych części, nazywanych stanami ego. Każdy z tych stanów ma swoją funkcję oraz historię. Niektóre stany są destrukcyjne, inne wspierające, są stany dziecięce oraz introjekty, czyli uwewnętrznione części naszych rodziców, dziadków czy babć. Celem podejścia TSE jest identyfikacja zranionych części, integracja lub poprawa komunikacji pomiędzy oddzielonymi stanami ego. Większość stanów ego nie jest uświadomiona, dlatego hipnoza w tym podejściu jest główną metodą terapeutyczną.
W opisanym podejściu możliwa jest między innymi praca ze stanami dziecięcymi, które zostały straumatyzowane.

Terapeuta w stanie transu hipnotycznego, powraca z pacjentem do sytuacji, która jest nieuświadomionym źródłem jego trudności w obecnym życiu. Spotyka się ze zranioną częścią dziecięcą, rozmawia z nią, aby poznać jej trudności i potrzeby w danym okresie rozwojowym. Następnie, pacjent przy pomocy terapeuty dostarcza swojej części dziecięcej doświadczenie korygujące, poprzez stworzenie nowego obrazu. W tymże obrazie, część dziecięca może doświadczyć uczuć: miłości, bycia ważną, istotną, wartościową i widzianą dla swoich rodziców lub opiekunów. Nowe doświadczenie jest tworzone po uprzednim zapytaniu o emocje oraz potrzeby części dziecięcej, która pojawiła się na spotkaniu z dorosłą częścią pacjenta.

Mogą również pojawić się inne stany, tzw. introjekty, czyli uwewnętrznione części naszych rodziców, dziadków czy babć. Przywołujemy je, udzielając im uwagi poprzez zadawane pytania i dopytywanie o emocje, co pozwala im odpowiedzieć na pytanie, czego potrzebują. Pacjent przy pomocy terapeuty dostarcza im doświadczeń korygujących, w których otrzymują np. opiekę własnych rodziców, uwagę, miłość. Często dopiero takie zaopiekowanie się tymi stanami przez pacjenta może pozwolić częściom dziecięcym przyjąć pomoc od własnych rodziców i zgodzić się na zmianę własnej sytuacji życiowej z trudnej na pozytywną.

Możliwa jest praca z kilkoma stanami ego jednocześnie, co pozwala im się o sobie dowiedzieć, odnieść się do siebie i co najważniejsze poprawić komunikację. Można pracować ze stanami krytyka, pracoholika, kontrolera; ważne jest uznanie funkcji tych stanów i docenienie, co robią dla pacjenta. Oddzielamy wówczas funkcję tych stanów od strategii.

Terapia traumy rozwojowej (NARM)

Wszyscy spontanicznie dążymy do kontaktu z innymi, do zdrowia i życia w pełni. Niezależnie od tego, jak bardzo staliśmy się wycofani czy odizolowani, czy też jak poważnej traumy doświadczyliśmy, na najgłębszym poziomie, tak jak roślina spontanicznie lgnie do słońca, tak każdy z nas spontanicznie dąży do zdrowia i więzi

Laurence Heller (Twórca metody NARM)

Praca z traumą rozwojową umożliwia poprawę zdolności:

• bycia w kontakcie z własnym ciałem i emocjami, zdolności do bycia w kontakcie z innymi ludźmi,
• dostrojenia się do własnych potrzeb i emocji, rozpoznawania, sięgania po oraz przyjmowania pokarmu fizycznego i emocjonalnego,
• zdrowej zależności i współzależności,
  stawiania właściwych granic, mówienia nie i określania granic, wyrażania swojego zdania bez poczucia winy czy strachu,
• życia z otwartym sercem, integrowania relacji miłosnej z witalną seksualnością,

Dzięki poprawie tych zdolności, kluczowych dla dobrostanu  każdego człowieka możliwa staje się zdolność do tworzenia więzi i życia w pełni. Wspierana jest osobista wolność od wzorców z przeszłości dotyczących identyfikacji(style przetrwania) oraz rosnąca zdolność do nawiązywania kontaktu, intymności, sprawczości, zdrowia, ożywienia. Wzrasta możliwość dostosowywania się do zmieniających się warunków, adaptacja do otoczenia, uodpornienie się, plastyczność umysłu, zdolność do odzyskiwania utraconych sił oraz wzrost odporności na działanie stresu.

Możliwa staje się zdolność do  bezpośredniego połączenia potrzeb i emocji, które zostały odrzucone, odłączone i wyparte. Zrozumienie i integracja ukrytych intencji- komunikatów, które pierwotnie nie mogły być zakomunikowane otoczeniu, jest podstawowym elementem tej pracy.

Chodzi w tym przypadku o złość i agresję, które kierowane przeciwko opiekunom są przerażające dla małego dziecka. Mogą powodować odwet dorosłego, stanowią bezpośrednie zagrożenie dla relacji przywiązania- są wówczas doświadczane jako zagrożenie wewnętrzne. Przywiązanie oznacza życie, więc utrata relacji przywiązania jest odczuwana jako śmierć. Energetyka złości może być bardzo intensywna i przytłaczająca dla małego dziecka.

W związku z powyższym może dochodzić  do:

U dzieci:

• Acting – In- wycofanie, brak zaangażowania, dysocjacja, regressing, samo – okaleczenie.
• Acting – Out: bicie, krzyki, sprzeciw, brak posłuszeństwa, kłamanie, kradzieże, znęcanie się nad słabszymi, znęcanie się nad zwierzętami.

U dorosłych:

• Acting – In – auto krytyczna ocena, niskie poczucie własnej wartości, depresja, zaburzenia odżywiania, nadużywanie substancji psychoaktywnych, współzależność, samo-okaleczenia.
• Acting – Out – naruszanie granic, kłamanie, zachowania manipulacyjne, kontrolujące, przemocowe, nadużycia.

W ramach pracy z traumą rozwojową możliwe staje się:

• Uznanie posiadanych emocji.
• Zrozumienie ukrytych intencji – informacji.
• Bycie obecnym, zawieranie oraz ucieleśniania energii – ładunku, będącego nieodłączną częścią emocji, bez skupianiu się na ich bezpośrednim wyrażaniu lub ich wymuszaniu, rozładowywaniu. Integrowaniu siły życiowej, która jest w nich związana.

Hipnoza ericksonowska(wkrótce opis),

…